مقاله بررسی تعیین بهترین دوز تزریقی هورمون LHRHa2 و ترکیبات متوکلوپرامید و کلرپرومازین از طریق سنجش GTH II در ماهی سیم ماده Abramis brama orientalis (Berg, 1905) با word دارای 9 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله بررسی تعیین بهترین دوز تزریقی هورمون LHRHa2 و ترکیبات متوکلوپرامید و کلرپرومازین از طریق سنجش GTH II در ماهی سیم ماده Abramis brama orientalis (Berg, 1905) با word کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تعیین بهترین دوز تزریقی هورمون LHRHa2 و ترکیبات متوکلوپرامید و کلرپرومازین از طریق سنجش GTH II در ماهی سیم ماده Abramis brama orientalis (Berg, 1905) با word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
مقاله بررسی تعیین بهترین دوز تزریقی هورمون LHRHa2 و ترکیبات متوکلوپرامید و کلرپرومازین از طریق سنجش GTH II در ماهی سیم ماده Abramis brama orientalis (Berg, 1905) که چکیدهی آن در زیر آورده شده است، در بهار 1389 در شیلات (منابع طبیعی ایران) از صفحه 29 تا 37 منتشر شده است.
نام: بررسی تعیین بهترین دوز تزریقی هورمون LHRHa2 و ترکیبات متوکلوپرامید و کلرپرومازین از طریق سنجش GTH II در ماهی سیم ماده Abramis brama orientalis (Berg, 1905)
این مقاله دارای 9 صفحه میباشد، که برای تهیهی آن میتوانید بر روی گزینهی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله دوز اپتیمم
مقاله LHRHa2
چکیده و خلاصهای از مقاله:
در پژوهش حاضر هورمون LHRHa2، به همراه ترکیبات متوکلوپرامید و کلرپرومازین (جهت تعیین بهترین دوز تزریقی)، به 52 عدد ماهی سیم ماده Abramis brama orientalis، به روش داخل عضلانی تزریق گردیدند. این دوزها شامل g/kg) 4 و 3 ،2 ،1) برای هورمونLHRHa2 ، mg/kg)20 و 15 ، 10 ، 5) برای ترکیب متوکلوپرامید و mg/kg) 12و10 ،5 ،2) برای ترکیب کلرپرومازین بودند. ماهیان طی تیمارهای پنج گانه تقسیم بندی شده سپس محلول های تزریقی ترکیبات مذکور آماده گردیدند. مراحل اجرایی کار شامل عملیات تزریق به صورت داخل عضلانی و عملیات خونگیری از طریق قوس خونی بودند. در ادامه سنجش GTH II به روش رادیوایمونواسی صورت پذیرفت. نتایج نشان دادند که هر سه ترکیب LHRHa2، متوکلوپرامید و کلرپرومازین به شکل تحریکی منجر به افزایش GTH II گردیده و در سطح (P<0.05)، در دوزهای اپتیممی، باعث ایجاد اختلاف معنی دار شدند. هورمون LHRHa2 در دوز اپتیمم ((3g/kg منجر به افزایش GTH II به میزان (0554IU/L)، ترکیب متوکلوپرامید در دوز اپتیمم ((5mg/kg منجر به افزایش GTH II به میزان ( (0618IU/Lو ترکیب کلرپرومازین در دوز اپتیمم (10mg/kg) منجر به افزایش GTH II به میزان ( (0522IU/Lگردیدند.