مقاله بیان نشان گرهای مهارکننده های بافتی ماتریکس متالوپروتئیناز 2 و 9 در لیکن پلان اروزیو، غیراروزیو و هیپرپلازی آماسی مخاط دهان به روش ایمونوهیستوشیمی با word دارای 8 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله بیان نشان گرهای مهارکننده های بافتی ماتریکس متالوپروتئیناز 2 و 9 در لیکن پلان اروزیو، غیراروزیو و هیپرپلازی آماسی مخاط دهان به روش ایمونوهیستوشیمی با word کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بیان نشان گرهای مهارکننده های بافتی ماتریکس متالوپروتئیناز 2 و 9 در لیکن پلان اروزیو، غیراروزیو و هیپرپلازی آماسی مخاط دهان به روش ایمونوهیستوشیمی با word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
مقاله بیان نشان گرهای مهارکننده های بافتی ماتریکس متالوپروتئیناز 2 و 9 در لیکن پلان اروزیو، غیراروزیو و هیپرپلازی آماسی مخاط دهان به روش ایمونوهیستوشیمی با word که چکیدهی آن در زیر آورده شده است، در بهار 1389 در پوست و زیبایی از صفحه 6 تا 13 منتشر شده است.
نام: بیان نشان گرهای مهارکننده های بافتی ماتریکس متالوپروتئیناز 2 و 9 در لیکن پلان اروزیو، غیراروزیو و هیپرپلازی آماسی مخاط دهان به روش ایمونوهیستوشیمی
این مقاله دارای 8 صفحه میباشد، که برای تهیهی آن میتوانید بر روی گزینهی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله لیکن پلان دهانی
مقاله مهارکننده بافتی ماتریکس متالوپروتئیناز 2
مقاله مهارکننده بافتی ماتریکس متالوپروتئیناز 9
چکیده و خلاصهای از مقاله:
زمینه و هدف: لیکن پلان دهانی نوعی بیمار التهابی پوستی – مخاطی مزمن است که به صورت یک پیش بدخیم تعریف می شود.
Matrix metalloproteinase-2 (MMP-2)و Matrix metalloproteinase 9 (MMP-9)پروتئینازهایی هستند که تهاجم سلول های تومورال به بافت هم بند را تسهیل می کنند و در ضایعات پیش بدخیم و بدخیم بیش از حد معمول ظاهر می شوند. هدف از این مطالعه تعیین بیان نشان گرهای مهارکننده بافتی ماتریکس متالوپروتئیناز 9 و 2 (9 و MMP-2) در لیکن پلان دهانی اروزیو و لیکن پلان غیراروزیو و هیپرپلازی آماسی به روش ایمونوهیستوشیمی بود.
روش اجرا: در این مطالعه مقطعی، 39 بلوک مربوط به لیکن پلان دهانی غیراروزیو (با و بدون دیسپلازی)، 36 نمونه لیکن پلان دهانی اروزیو (11مورد دیسپلاستیک و 25 مورد بدون دیسپلازی)، 32 بلوک مربوط به هایپرپلازی آمازسی و 6 بلوک مربوط به بافت نرمال از آرشیو بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی مشهد انتخاب و به روش ایمونوهیستوشیمی با نشان گرهای MMP-2و MMP-9 رنگ آمیزی شد. به منظور مقایسه آماری از آزمون های Kruskal-Wallis، Mann-Whitney و ضریب همبستگی Spearman استفاده شد.
یافته ها: بیش ترین میانگین MMP-2 و MMP-9 (در کل ضخامت اپیتلیوم) در لیکن پلان اروزیو دیسپلاستیک مشاهده شد (به ترتیب: 681±316، 945±373). میزان بیان MMP-9 در انواع لیکن پلان اروزیو در قیاس با لیکن پلان غیراروزیو در همه لایه ها (P<0.001) و در مورد MMP-2 در لایه بازال – پارابازال و خاردار (به ترتیب: P=0.008 و P<0.001) تفاوت معنی داری داشت.
نتیجه گیری: افزایش خطی بروز این مارکرها از سمت مخاط نرمال تا لیکن پلان دهانی اروزیو بیان گر تفاوت در رفتار بیولوژیک لیکن پلان دهانی غیراروزیو و اروزیو است. بنابراین می توان گفت لیکن پلان دهانی اروزیو، پتانسیل پیش بدخیمی بیش تری از لیکن پلان دهانی غیراروزیو دارد.