مقاله بررسی تأثیر اتانول و اسید جیبرلیک بر ماندگاری و کیفیت گل بریده آلسترومریا Alstroemeria hybrida c.v. (Fuij) با word
مقاله بررسی تأثیر اتانول و اسید جیبرلیک بر ماندگاری و کیفیت گل بریده آلسترومریا Alstroemeria hybrida c.v. (Fuij) با word دارای 4 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله بررسی تأثیر اتانول و اسید جیبرلیک بر ماندگاری و کیفیت گل بریده آلسترومریا Alstroemeria hybrida c.v. (Fuij) با word کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تأثیر اتانول و اسید جیبرلیک بر ماندگاری و کیفیت گل بریده آلسترومریا Alstroemeria hybrida c.v. (Fuij) با word،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله بررسی تأثیر اتانول و اسید جیبرلیک بر ماندگاری و کیفیت گل بریده آلسترومریا Alstroemeria hybrida c.v. (Fuij) با word :
سال انتشار: 1390
محل انتشار: هفتمین کنگره علوم باغبانی ایران
تعداد صفحات: 4
چکیده:
گل آلسترومریا بدلیل عملکرد بالا و داشتن گلهای زیبا با رنگهای متنوع، بسیار مورد توجه است، اما دارای عارضه زردشدن برگهاست که باعث کاهش دوام عمر گلها میگردد. جهت جلوگیری از زرد شدن برگها و حفظ خصوصیات کیفی گیاه، آزمایشی بر پایه طرح فاکتوریل کاملاً تصادفی بر روی گل شاخه بریده آلسترومریا، رقم ‘Fuji’ انجام شد. در این آزمایش تیمارهای اتانول ( 0 و 2 و 4 و 6 درصد)، جیبرلیک اسید ( 0 و 50 و 100 و 150 میلی گرم در لیتر) و ساکارز 4 درصد به دو روش تیمار موقت و مداوم بر دوام عمر و سایر خصوصیات کیفی پس از برداشت گیاه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که روش تیمار مداوم نسبت به روش تیمار موقت، تأثیر بیشتری بر دوام عمر و حفظ خصوصیات کیفی گیاه داشت. اتانول 4 درصد موجب افزایش دوام عمر گلها و افزایش میزان جذب محلول شد. افزایش غلظت اسید جیبرلیک در محلول نگهدارنده نیز باعث افزایش دوام عمر و حفظ خصوصیات کیفی گیاه شد، اگرچه تفاوت معنی داری در غلظت 100 و 150 میلی گرم در لیتر اسید جیبرلیک در دوام عمر و سایر صفات کیفی گیاه مشاهده نشد. علاوه بر این اسید جیبرلیک در روش تیمار موقت تأثیر بهتری در حفظ کلروفیل برگها نسبت به روش تیمار مداوم داشت.